شعربامزه؛ این شعر را در دوران دبیرستان گفتم

پیش خود خیال می کردم                     حداقل شانزده می گیرم

اما وقتی رفتم پیش استاد                     تا   نمرمو    بگیرم

گفت  که  هشت  گرفتی                          الهی  برات بمیرم

دنیا  برام   سیاه   شد                          مثل شبی که برق رفته بود

همون شبی که از ترس                        سگ  خونمون  مرده  بود

دلم می خواد  باز  بگم                         از  اون   سگ     قشنگم

از  اون   سگ   با    وفا                         از   اون   سگ  یه رنگم

دلم    نمی خواد    بگم                         از    این     دیار    غربت

ازدنیایی نیست تو اون                        حتی   یه   جو   محبت

تو   این    دیار   غربت                          دلم      خیلی     گرفته 

خیلی   وقته  شکسته                           اما       بهم        نگفته

نمی دونم سبک شعرم چیه ؟فکر می کنم شعر نو باشه ٬نو یا دسته دو بودنش مهم نیست مهم این است آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند ۰عیب و نقصاشو به بزرگی خودتون ببخشید۰